“Help”, schreef Linda, “ik heb je hele site afgezocht en kan nergens die heerlijke gemarineerde chorizo vinden.” Tja, soms zijn receptjes zo makkelijklekker dat ik vergeet ze te delen.
Daarom nu, speciaal voor Linda, en natuurlijk ook voor de vele andere liefhebbers:
Neem een goede chorizoworst. Prik met een puntig mesje flink wat gaatjes in de worst. Zo kan het de wijn goed opnemen. Leg de chorizo in een pan en giet hier twee glazen rode wijn bij. Breng aan de kook en laat kwartiertje zachtjes doorkoken. Halverwege de worst even omkeren zodat de wijn aan beide kanten in kan trekken. Haal de chorizo uit de wijn, laat iets afkoelen en snij hem in niet te dunne plakjes. Doe de plakjes terug in de wijn en laat bij voorkeur nachtje marineren. (Paar uurtjes mag ook maar is minder lekker.) Vlak voor het opdienen de pan op hoog vuur zetten en de wijn laten inkoken. De chorizo gaat nu een beetje bakken. De echte Spanjaarden flamberen hem tenslotte nog even met brandy, maar ik ben niet zo’n held, dus dat sla ik altijd over. Zonder flamberen is het gewoon lekkermakkelijklekker.
Waar staat dat recept van die heerlijke aardappeltjes met aïoli, vroeg mijn vriendin Adrienne me vanmorgen. Nergens dus. Sommige dingen zijn zo simpel, zo lekkermakkelijklekker, dat ik vergeet ze vast te leggen.
Maar goed, voor Adrienne en voor alle andere liefhebbers: mijn versie van patatas aïoli:
Verwarm de oven voor op 200 graden. Neem een kilootje krieltjes, was ze goed en halveer ze. (Niet schillen!!!!) Leg ze in een ovenschaal, giet er een flinke scheut olijfolie over een wat grof zeezout. Hussel het goed door elkaar, zodat de aardappelen bedekt zijn met een laagje olie. Zet de schaal een half uurtje in de oven. Tussendoor aardappeltjes even goed omscheppen zodat ze niet aan de bodem plakken.
Neem een grote kom. Doe hierin twee grote eetlepels Griekse yoghurt, twee grote eetlepels mayonaise, vijf fijngehakte teentjes knoflook en een handvol gehakte (platte) peterselie. Voeg hier de nog warme aardappelen aan toe (dan nemen ze de smaak goed op!). Breng op smaak met wat extra zout en versgemalen peper. Klaar! Zo makkelijk dus….
Of hij nog speciale wensen had qua eten, vroeg ik een van mijn socialdinnergasten. ‘Alles was goed’, zei hij, ‘als er maar veel gehaktballen waren…’. Tja, dat is niet zo moeilijk in mijn keuken. Albóndigas horen er eigenlijk altijd bij. Ik heb er vele recepten van, maar deze keer maakte ik ze, zoals ik ze in Barcelona at. Voor mij de bakermat van social food….
Meng een pondje lamsgehakt met 300 gram (biologisch) half-om-half gehakt (andere gehaktmengsels kunnen natuurlijk ook, maar zorg dat het gehakt niet te mager is, dat beetje vet heb je echt nodig voor de smaak!). Voeg hier twee eieren aan toe, een paar flinke eetlepels paneermeel, vier fijngehakte teentjes knoflook, een halve theelepel nootmuskaat en flink wat peper en zout. Meng alles goed en zorg dat het een samenhangende massa wordt. Rol hiervan balletjes ter grootte van een bitterbal en bestuif deze met bloem.
Verhit een goede scheut olijfolie in een grote braadpan. Bak hierin de balletjes aan alle kanten bruin. Voeg een grof gehakte uit toe, een teentje fijngehakte knoflook en een groene paprika aan repen. Laat zachtjes pruttelen tot de ui zacht is. Voeg dan een half glas witte wijn toe, een kop kippenbouillon en een half blik gepelde tomaten (zonder sap!). Breng op smaak met zout en peper en dek af. Laat drie kwartier zachtjes pruttelen. Klaar!
Erg handig omdat je dit een dag ze van te voren kunt maken. Worden ze alleen maar lekkerder van. Even zachtjes opwarmen en serveren. Kijk, dat is echt social food!
Recente reacties