Ragù met gekonfijte eendenbout

Ragù met gekonfijte eendenbout

 

Afgelopen vrijdag vond ik het weer eens tijd wat eendenboutjes te konfijten. Zaterdag zou een vriendin komen eten en die boutjes zijn altijd een succes. Heerlijk gecombineerd met haricots verts en in eendenvet gebakken aardappelen. Toen de eend in de oven stond, realiseerde ik me opeens dat ik dit fijne gerecht helemaal niet kon eten. Drie weken geleden heeft de kaakchirurg aardig huisgehouden in mijn mond en ik moest zes weken oppassen met wat ik eet, niet te veel kauwen was het advies, zacht voedsel dus. Niet iets waar ik echt blij van word.

Goed, het roer om, die gekonfijte eend zouden we eten. Maar dan compleet anders. Met pasta, want dat is altijd goed. En met een bolognesesaus  want dat werkt ook prima. Dus werd het ragù (dat is dus bolognesesaus) met geplukte eend in plaats van gehakt. En lekker dat het was. Tijd voor een recept.

Ingrediënten

  • 2 gekonfijte eendenbouten
  • 2 stengels bleekselderij
  • 1 grote winterwortel
  • 1 grote ui
  • 2 tenen knoflook
  • 100 g gerookte spekreepjes
  • 1 el tomatenpuree
  • 1 glas rode wijn
  • ½ liter bouillon
  • 4 takjes tijm
  • 4 kleine sjalotten
  • 1 laurierblaadje
  • 1 el eendenvet
  • 250 g pappardelle of tagliatelle
  • 2 el parmezaanse kaas

Konfijt minstens een dag van tevoren de eendenboutjes. zie recept

De basis van de saus is traditioneel: Hak de wortel, bleekselderij, ui en knoflook fijn. Pel de sjalotjes maar laat ze heel! Verhit het eendenvet in een grote braadpan, laat de spekjes hierin even kort bakken en voeg dan de gehakte groenten toe, roer door de spekjes en bak dit zo’n tien minuten, tot de groenten een beetje zacht zijn. Voeg de tomatenpuree toe, roer goed door en laat dit ook een paar minuten meebakken.

Giet vervolgens de wijn in de pan en laat een paar minuten koken tot de alcohol verdampt is. Nu mag de bouillon erbij, de gepelde sjalotjes, de laurier en de tijm. Breng weer aan de kook en zet in een oven van 150°C. Laat een uurtje of twee zachtjes pruttelen.

Pluk intussen het vlees van de eendenbouten. Voeg na twee uur dit vlees toe aan de saus en laat nog een paar uurtjes trekken. Bij mij stond de pan in totaal vier uur in de oven.

Dit kan dus allemaal van tevoren. Tegen de tijd dat je gaat eten, warm je de saus even op, en kook je de pasta. Schep tenslotte de pasta op de (voorverwarmde) borden met hierover een paar flinke lepels ragù. Wat parmezaan erover en klaar. Echt een toppertje!

 

 

Tagliatelle bolognese: voor een mediterraan gevoel op regenachtige pechzondagen

Je hebt van die dagen, dat het nooit op lijkt te houden met regenen, dat bovendien je dak lekt en je ook nog ontdekt dat in het thermopane raam op de logeer- annex saunakamer een forse barst zit, of meer een superster, een die je echt niet kunt laten zitten. En dan is het ook nog zondag, en valt er dus niks te regelen met verzekering, glaszetters en dakdekkers. Zo’n dag dus. Zo’n dag kent voor mij maar één remedie: de keuken induiken en mijn huis vullen mediterrane geuren en smaken. Mijn bolognesesaus schijnt redelijk authentiek te zijn, staat dan ook uren te pruttelen op mijn Borettifornuis, en brengt Italië vanzelf bij ons binnen.

Hak  een stengel bleekselderij, een ui en een flinke wortel fijn. Meng dit met een onsje fijn gesneden pancetta (of als je dat niet in huis hebt gewone gerookte spekblokjes) en drie ons gehakt (half-om-half). Bak dit 10 minuten zachtjes in een flinke kluit boter en een goede scheut olijfolie. Voeg een half glas droge rode wijn toe en laat dit verdampen. Vervolgens een goede kop krachtige bouillon erbij en ook dit op een laag vuurtje laten inkoken. Als het vocht bijna weg is een klein blikje tomatenpuree erbij en kruiden met veel versgemalen peper en wat zout. Vervolgens kokende melk toevoegen tot alles onderstaat en dit zachtjes laten inkoken met de deksel op de pan. Dat duurt wel een uurtje of wat. En dat is fijn want daarmee creëer je vanzelf die heerlijke mediterrane geuren.

Tagliatelle koken (verse), geraspte parmezaan erbij (vanzelfsprekend ook verse), een goede tomatensalade, wat brood en een lekkere chianti, en ach, dan waan je je vanzelf in Italië, zeker als je zoals ik, ook nog op de Hof van Florence woont.

Laat het maar regenen, hier is het zomer.